دوربین‌های سری آلکسای کمپانی ARRI
۱ .فاقد اتوفوکوس هستند.
۲. به صورت سرسام‌آوری گران هستند (تنها بدنه، بین ۷۰ تا ۱۰۰ هزار یورو قیمت دارد)
۳. بیشترشان چهار کی فیلمبرداری نمی‌کنند (به غیر از مدل‌های متاخر آلکسا ال اف ۲۰۱۸ و الکسا مینی ال اف ۲۰۱۹، مقایسه کنید با دوربین گوشی‌های آیفون)
۴. تا ده کیلو سنگین‌اند ... باید روی سه پایه قرار گیرند و حرکت را پیچیده و نیازمند وسایل حرکتی گران‌قیمت می کنند.
۵. اساسا برای صدابرداری طراحی نشده‌اند (غالبا یک پورت پنج شاخه‌ی ورودی (لمو) دارند و صدا مانیتور نمی‌شود.)
۶. در مدل‌های قدیمی، دوربین فیلتر ان‌دی داخلی ندارد.
۷. دکمه‌ها طرف راست فیلمبردار قرار دارد یعنی حتما باید یک دستیار داشته باشد و فیلمبرداری تنهایی با این دوربین‌ها کار بسیار سختی است.
حال سوالی که به وجود می‌آید این است که چرا به تقریب از ۱۵ سال قبل، هشتاد درصد پروژه‌های جدی سینمایی در دنیا، هالیوود و نتفلیکس با سری دوربین‌های آلکسا فیلمبرداری می‌شود؟
شاید چند پاسخ بتوان برای این سوال پیدا کرد، که شاید مهمترین‌اش
موارد زیر است:
۱ .بالاترین
داینامیک رینج را در میان همه‌ی دوربین‌های موجود دارند.
۲ .بالاترین
حساسیت سنسور به نور و کمترین میزان نویز را روی سنسور دارند، از سال ۲۰۱۳ تا به امروز کمپانی آری هیچ تغییری در
سنسورهایش به وجود نیاورده.
۳ .رنگ
خروجی فیلم از دوربین‌های آلکسا به متر و معیار سینمای دیجیتال تبدیل شده است، به
گونه‌ای که یک جایگزین مناسب و قابل قبول در برابر سینمای نگاتیو است.
۴ .در
پروژه‌های سینمایی حرفه‌ای صدا جداگانه ضبط می‌شود، چند دستیار فیلمبردار وجود
دارد و اساسا نیازی به همه‌ی آپشن‌های دوربین‌های ارزان قیمت وجود ندارد، لذا به
نظر می‌رسد همه چیز فدای لوک دوست داشتنی و نزدیک به نگاتیو دوربین‌های سری
آلکسای کمپانی آری می‌شود.
خشایار مصطفوی
مونیخ
به تاریخ فروردین ۱۴۰۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر