آه ای هم دم
ای نشسته بر لبانت پرندگان بی صدای شرم
و نگاه‌ات زدودن زنگار یک عمر غم
آه ای مرهم
چه می‌شد اگر آنشب پلک نمی زدم بر هم
آه ای صرف مداوم فعل رفتن،
من خسته‌ام از اینجا ماندن
و تو، تویی که مدام در راهی
در من گاه خوابی و گاه بیداری
تو بگو
من را به کدامین شاخه‌ی درخت‌های سرگردانی آویخته‌ای؟
زیر دست کدام طوفان؟
به پناه کدام سقف؟
به کدام آغوش بی‌کسی سپرده‌ای؟
من این امتداد سلسه‌ی تنهایی
در ابتذال زمان از خویش دست شسته‌ام
و تو را ای حضور غایب، مدام در خود خویش تکرار کرده‌ام.
و تو، روزهاست که رفته‌ای اما هنوز در منی.
پیوسته ، آهسته
چون ریزش ممتد این برف،
چون چرخش عقربه ها در من ادامه می دهی
...
خشایار مصطفوی خرداد ۱۴۰۰
نمایش پست‌ها با برچسب شعر. نمایش همه پست‌ها
نمایش پست‌ها با برچسب شعر. نمایش همه پست‌ها
Alongside the wind
Alongside the wind
By Khashayar Mostafavi
Translations by Buna Alkhas
From: Crimson Snow from Azure Skies: A Compendium of
Contemporary and Classical Persian Poetry, Page 51
A child sits in the
cradle of a hug,
Rocking from fear of
crying perhaps.
Mother is alone -
no, there is no father
He has gathered up
all his pride among his bullet clips.
He has gone, never
to return again unless wrapped inside
 |
| Photo By: Guy Le Querrec |
Uncle brought back a
pick-up truck - a gift from the war - After-shock stricken human bones. I have permission Until tomorrow, to name
them one by one, but
It’s a shame my
heart is constantly menstruating.
Mother is alone -
no, uncle is here -
I play with myself
and am frightened.
Just let my swollen
breasts gather up the saliva from the Tongues of the drivers, merchants, bakers
- oh father,
It is such a pity
that the mouths of all my would-be lovers Smell of chicken and rice, yoghurt
and onions;
And Uncle is worst
of all.
Mother is alone,
She says that not
all the men of the world are uncles. (Okay, I’ll call you father.) - Oh father, father, I am cold – No, I didn’t
mean anything by that - I just wanted to say the weather was getting cold.
Mother is alone.
Even the uncles have gone.
I fumble around
under the white sheets and at times,
Out of happiness, I
slide over to the window to see if the Uncle with the bunch of wildflowers is
still standing by the wall, enchanted by my pink slippers –
Or has he too gone
to hell?
It’s been windy all
night; on the roads, in the streets,
In my head.
And the good news is
that mother is no longer alone,
She should be at
God’s side by now.
And I am doing fine,
making the rounds from morning ‘til night. Pretending to spend a lifetime with
this one or That one. Too bad I didn’t know what a good thing this Crocodile
brand razorblade was and how nicely it rips Apart tissue and veins and nerves
and a few other places.
God, these few
imaginary places. Do I rip you apart as Well, or you me?
I am not alone here;
there are ants as well, with a whole Bunch of feet and a world of patience.
I am joyful; I love
everyone, even these silent ants who Busy themselves on my body and I am so
happy that the Sun has foolishly gone elsewhere to take care of office Business
and daily affairs…
By Khashayar Mostafavi
Translations by Buna Alkhas
"بوی هوای بعد برف" شعری از سارا کیرش ترجمه‌ی خشایار مصطفوی
بوی هوای بعد برف
شعری از سارا کیرش ترجمه‌ی خشایار مصطفوی
بوی هوای
بعد برف،
محبوب‌ام، ای گیسو بلند، آه ای زمستان،
زمستان با سورتمه‌ای که سگ‌های تندپا آن را می‌کشند از راه
می‌رسد و ما را پشت در، تنگ به آغوش خویش می‌کشد.
دانه‌های یخ روی پنجره می‌پراکنند
و زغال‌ها در التهاب اجاق خانه می‌گدازند.
و تو،
زیباتر از سفیدی برف،
سرت را روی زانوان‌ام می‌گذاری
من می‌گویم
سورتمه! دیگر اینجا نماند، رفت.
و برف
به میانه‌ی ما، به میانه‌ِ‌ی قلب‌هامان می‌بارد
اما همچنان آتشی سوسو می‌زند
در حیاط، روی خاکستردان،
توکایی تکرارکنان نجوا می‌کند: آه ای دلدار‌ام.
سارا کیرش – 1976 - برلین شرقی
مترجم خشایار مصطفوی 2015
Sara Kirsch
Die Luft riecht schon nach Schnee
Die Luft riecht schon nach Schnee,
mein Geliebter Trägt langes Haar,
ach der Winter, der Winter,
der uns Eng zusammenwirft steht vor der Tür,
kommt Mit dem Windhundgespann.
Eisblumen Streut er ans Fenster, die Kohlen glühen im Herd,
und Du Schönster Schneeweißer legst mir deinen Kopf in den Schoß
Ich sage das ist Der Schlitten der nicht mehr hält,
Schnee fällt uns Mitten ins Herz,
er glüht Auf den Aschekübeln im Hof
Darling flüstert die Amsel.
1976 – Sara Kirsch
Quelle: Der große Conrady, Das Buch der Gedichte, Oktober 2006, Seit 565
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)