فیلم داستان ازدواج ، مدل ساده‌‌سازی شده‌‌ی یک طلاق تجاری

فیلم داستان ازدواج

Marriage Story 2019

یا شاید بهتر بگوییم داستان جدایی؛ فیلمی است در مورد اینکه انسان‌ها چطور می‌توانند زندگی یکدیگر را به ویرانه‌ای تبدیل کنند، یک موضوع دوست‌داشتنی و سرگرم کننده برای انبوه مخاطبان عادی رسانه‌‌ی نتفلیکس، همه‌ی داستان‌هایی که در مورد شاهکار بودن فیلم گفته می‌شود را فراموش کنید و به جایش فیلم مادر و قوی‌تر کرامر علیه کرامر را تماشا کنید. (که البته آن هم شاهکار سینمایی محسوب نمی‌شود بلکه بخشی از تاریخ سینماست.)

داستان ازدواج، از لحاظ اجرایی ساده‌ترین فرم داستان‌گویی را در تکنیک‌های سینمایی پیش می‌برد، صحنه و بازی‌ها دقیق‌ طراحی و اجرا شده، انرژی از دوربین گرفته شده، تا در نهایت فیلم به مانند ادبیات تمرکز‌اش تنها و تنها بر قصه باشد. شاید موفقیت فیلم بیشتر به علت محتوا و همذات‌پنداری مخاطب با موضوعی ساده‌شده و جهانشمول به نام طلاق تجاری است. در همین راستای ساده‌سازی است که بجز قهرمانان داستان باقی آدم‌های فیلم شخصیت نیستند، یا به آنها پرداخته نشده و یا به تیپ و کلیشه تبدیل شده‌اند. (مثلا وکلا)

برخلاف چیزی که داستان ازدواج سعی دارد نشان ‌دهد، فیلم صداقتی در تعریف ماجرا ندارد، داستان همچون نسخه‌ی اورجینال و قوی‌تر فیلم یعنی کرامر علیه کرامر 1979با نگاهی مردانه به موضوعات نوشته شده است. (مرد در جهان مدرن، مرد قربانی زنان زیبا و معصومی که عصیان می‌کنند و زندگی‌اش را ویران می‌کنند.) در مجموع به نظرم فیلم به درد، مشاورهای طلاق و ازدواج می‌خورد، اینکه اگر دو نارسیست با هم ازدواج کنند منجر به چه مشکلاتی می‌شود.

 شاید تنها لایه‌ی عمیقی که در فیلم دیده شود در بحث‌ تفاوت دو ابرالگوی طبقه‌ی متوسط و روشنفکر آمریکا یعنی نیویورک و لس‌آنجلس است که پیش از آن وودی آلن به آن تضادها در آنی‌هال و ... وافی و کافی به انها پرداخته. بله فیلم سرگرم‌کننده است، کشش دارد مخاطب را درگیر می‌کند و نه بیشتر.

خشایار مصطفوی

دی ماه 1398 

هامبورگ